درمان
کاندیدیازیس واژن (عفونت قارچی)
درمان معمولاً یک کرم ضد قارچی است که به صورت داخل واژینال استفاده می شود یا یک دوز تک دوز فلوکونازول که از طریق دهان مصرف می شود. کرم ها بدون نسخه در دسترس هستند، اما آزمایش قبل از شروع درمان توصیه می شود.
اگر علائم پس از شروع درمان برگشت، بهبود نیافت یا بدتر شد، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است درمان را با تجویز موارد زیر تنظیم کنند:
- دوزهای بیشتری از فلوکونازول که از راه خوراکی مصرف می شود.
- سایر داروهایی که به صورت داخل واژینال استفاده می شوند، مانند اسید بوریک، نیستاتین یا فلوسیتوزین.
کاندیدیازیس دهان و گلو (برفک دهان)
عفونت های خفیف تا متوسط:
درمان بیشتر عفونت ها شامل استفاده از ژل خوراکی ضد قارچی به مدت ۷ تا ۱۴ روز در دهان است. انواع ضد قارچ های مورد استفاده شامل کلوتریمازول، میکونازول یا نیستاتین است.
عفونت های شدید:
داروهای ضد قارچ به شکل قرص یا از طریق IV. رایج ترین نوع ضد قارچ مورد استفاده فلوکونازول است.
کاندیدیاز مری
داروی ضد قارچ فلوکونازول تقریباً همیشه برای درمان کاندیدیازیس مری استفاده می شود. می توان آن را به صورت قرص یا از طریق IV برای عفونت های شدید مصرف کرد. اگر فلوکونازول موثر نباشد، می توان از داروهای ضد قارچ دیگری استفاده کرد.
کاندیدیازیس تهاجمی
از آنجایی که کاندیدیازیس تهاجمی بسیار شدیدتر از سایر انواع کاندیدیاز است، نیاز به درمان شدیدتری دارد. کاندیدیاز تهاجمی معمولاً در افرادی که قبلاً بیمار هستند رخ می دهد. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی تصمیم می گیرند که کدام نوع داروی ضد قارچ، دوز و طول درمان بر اساس موارد زیر باشد:
- سن بیمار
- شرایط سلامتی و وضعیت ایمنی
- محل و شدت عفونت
اولین درمان ضد قارچی توصیه شده برای اکثر بزرگسالان، اکینوکاندین (caspofungin، micafungin یا anidulafungin) است که از طریق ورید (داخل وریدی یا IV) تجویز می شود. فلوکونازول، آمفوتریسین B و سایر داروهای ضد قارچ نیز ممکن است در برخی موارد مناسب باشند.
مدت درمان
برای گردش خون متقاضی در صورت وجود عفونت (کاندیدمی)، درمان باید تا ۲ هفته دیگر پس از برطرف شدن علائم و نشانه ها ادامه یابد. متقاضی مخمرها دیگر در جریان خون نیستند.
سایر اشکال کاندیدیازیس تهاجمی، مانند عفونت در استخوانها، مفاصل، قلب یا سیستم عصبی مرکزی معمولاً برای مدت طولانیتری نیاز به درمان دارند.