سوزن فوبیا به معنای ترس از سوزن زدن است.

درک آنچه ترس را بهتر یا بدتر می کند

آیا ترس از سوزن دارید؟

تماشای تصاویر سوزن و اخبار واکسن می تواند باعث ترس در برخی افراد شود.

برای افرادی که ترس از سوزن دارند، ممکن است راحت تر باشد که در یک منطقه خصوصی باشند.

درک آنچه اتفاق خواهد افتاد

دانستن اینکه چرا دارو باید روی پوست اعمال شود، کجا اتفاق می‌افتد، چه کسی آنجا خواهد بود و چه اتفاقی می‌افتد، قبل، حین و بعد از آن می‌تواند به کاهش ترسناک شدن وضعیت کمک کند.

  • پزشک یا یکی از اعضای خانواده می تواند توضیح دهد که قرار دادن سوزن در پوست ممکن است مانند یک نیشگون گرفتن باشد. ممکن است کمی درد داشته باشد، اما فقط برای یک لحظه.
  • تمرین آنچه پیش از مراجعه به پزشک اتفاق می افتد می تواند به کاهش ترس کمک کند.

کمک به درد و ترس

برای کمک به درد:

استفاده از کرم بی حس کننده یا اسپری قبل از استفاده از سوزن ممکن است به کاهش درد کمک کند.

سرد کردن پوست، مالش آن یا استفاده از زنگ می تواند به مغز کمک کند تا به جای درد ناشی از سوزن، روی احساس تمرکز کند.

داشتن کار دیگری، مانند بازی با یک اسباب بازی یا تماشای یک ویدیو، می تواند به دور نگه داشتن ذهن از درد و ترس کمک کند.

نفس های عمیق هنگام استفاده از سوزن می تواند به آرامش ذهن کمک کند.

پیدا کردن آنچه برای شما کار می کند

افراد مختلف ممکن است به راه های متفاوتی برای مقابله با ترس ها نیاز داشته باشند.

  • پزشکان می توانند به شما کمک کنند تا برنامه ای داشته باشید که بهترین کار را برای شما داشته باشد. آنها می توانند به شما کمک کنند درباره نکات مختلف فکر کنید و ببینید که می خواهید از کدام یک استفاده کنید.
  • خانواده و دوستان شما نیز می توانند بخشی از برنامه ای باشند که برای شما بهترین نتیجه را دارد.
  • اگر ترس شما واقعاً بد شد، می‌توانید از پزشک متخصص در کمک به رفع ترس کمک بگیرید.

دریافت کمک

افرادی که ترس هایی دارند که در مراقبت های پزشکی مهم اختلال ایجاد می کند، نیاز به حمایت دارند. راه‌های زیادی وجود دارد که اعضای خانواده، مراقبان یا دوستان می‌توانند از کسی که ترس از سوزن دارند حمایت کنند.

  • آنها می توانند به شما بفهمانند که هیچ چیز برای خجالت وجود ندارد.
  • آنها می توانند با شما بیایند، از شما حمایت کنند و در راه هایی که می خواهید ترس های خود را مدیریت کنید به شما کمک کنند.



منبع مطلب:

معلولیت و سلامت؛ مرکز ملی نقایص مادرزادی و ناتوانی های رشدی