تقریباً یک چهارم افراد بالای ۴۰ سال ، آرتروز دردناک را تجربه می کنند ، که به عنوان اصلی ترین معلولیت در بزرگسالان تبدیل می شود. استئوآرتریت غضروف کوسن مفاصل را مختل می کند و در حال حاضر راهی برای معکوس کردن این آسیب وجود ندارد: تنها گزینه مدیریت درد با دارو و در نهایت با تغییر مفاصل است.
محققان دانشگاه یوتا ، دانشگاه نیویورک و دانشگاه استنفورد هم اکنون پتانسیل گزینه دیگری را نشان می دهند: پرورش راه رفتن.
در حین قدم زدن یک محیط کوچک به زاویه پای خود ، شرکت کنندگان در تلاش کنترل تصادفی یک ساله ، مسکن های معادل دارو را تجربه کردند. از نظر انتقادی ، این شرکت کنندگان همچنین در آن زمان وخیم تر شدن غضروف زانو در مقایسه با گروهی که درمان دارونما را دریافت می کنند ، کمتر نشان دادند.
منتشر شد روماتولوژی لنستو یوتا جان و اسکات اولریش از کالج مهندسی جان و مارسیا از اولین کار کنترل شده با دارونما برای نشان دادن اثربخشی یک مداخله بیومکانیکی برای استئوآرتریت آمده اند.
“برای افراد مبتلا به آرتروز ، می دانیم که بارهای بالاتر روی زانوهایشان پیشرفت را تسریع می کند و زاویه پا را تغییر می دهد می تواند بار زانو را کاهش دهد.” گفت “بنابراین ، ایده مداخله بیومکانیکی چیز جدیدی نیست ، اما هیچ کار تصادفی و کنترل شده با دارونما وجود ندارد تا نشان دهد که آنها مؤثر هستند.”
محققان با حمایت از مؤسسات ملی بهداشت و سایر آژانسهای فدرال ، به بیماران مبتلا به آرتروز کمی متوسط در محفظه داخلی زانو-در داخل سمت داخلی ، خارج از محفظه نگاه می کردند. این شکل از آرتروز شایع ترین است ، اما زاویه ایده آل برای کاهش بار در قسمت داخلی زانو بسته به پیاده روی های طبیعی و نحوه تغییر آن هنگام اتخاذ الگوی جدید پیاده روی متفاوت است.
“آزمایشات قبلی همان مداخله را برای همه افراد تجویز می کرد ، که باعث شده برخی از افراد آپلودهای مشترک خود را کاهش ندهند یا حتی افزایش یابد.” گفت “ما از یک رویکرد شخصی برای انتخاب الگوی جدید پیاده روی هر فرد استفاده کردیم ، که این امر باعث می شود افراد بتوانند زانوها را تخلیه کنند و تأثیر مثبت بر درد و غضروف را که احتمالاً می بینیم تخلیه کنند.”
در دو بازدید اول ، شرکت کنندگان یک MRI شروع را دریافت کردند و سعی کردند روی یک تردمیل حساس به مطبوعات قدم بزنند ، در حالی که دوربین های ضبط حرکت مشاهده می شدند. این امر محققان را قادر می سازد تا مشخص کنند که آیا انگشت پای بیمار باعث کاهش داخلی یا برون گرا نمی شود و آیا ۵ درجه یا ۱۰ درجه تنظیم می کند.
این تجزیه و تحلیل شخصی شرکت کنندگان بالقوه را که نمی توانند از مداخله بهره مند شوند اسکن کرد ، زیرا هیچ یک از تغییرات زاویه پا نمی تواند بارگذاری روی زانو را کاهش دهد. این شرکت کنندگان در مطالعات قبلی قرار گرفتند که ممکن است در نتایج درد بی نتیجه این مطالعات نقش داشته باشد.
علاوه بر این ، پس از اولین جلسات خرید ، نیمی از ۶۸ شرکت کننده برای کنترل اثر دارونما به یک گروه درمانی جعلی منصوب شدند. این شرکت کنندگان همانند پیاده روی های طبیعی خود را تجویز می کردند. در مقابل ، شرکت کنندگان در گروه مداخله تغییری در زاویه پا تجویز می شدند که بارهای زانو را به حداکثر می رساند.
شرکت کنندگان در هر دو گروه برای جلسات آموزش شش هفته خود به آزمایشگاه بازگشتند – ارتعاشات از دستگاهی که روی شین پوشیده شده است ، که به آنها کمک می کند تا انتهای پیش بینی شده آزمایشگاه را حفظ کنند. پس از دوره آموزش شش هفته ، شرکت کنندگان تشویق شدند که راهپیمایی های جدید خود را به حدی برسانند تا جایی که حداقل ۲۰ دقیقه در روز طبیعی می شوند. بازدیدهای دوره ای دوره ای نشان داد که شرکت کنندگان به طور متوسط به زاویه پا پیش بینی شده پایبند بودند.
یک سال بعد ، همه شرکت کنندگان تجربیات درد زانو را گزارش کردند و MRI دوم برای ارزیابی صدمات ناشی از غضروف های زانو به صورت کمی داشتند.
اولریش گفت: “کاهش درد در گروه دارونما مکانی بود که شما از دارویی مانند ایبوپروفن و یک مواد مخدر مانند OxyContin انتظار دارید.” گفت “با MRI ها ، ما شاهد وخیم تر از نشانگر سلامت غضروف در گروه مداخله هستیم ، این بسیار هیجان انگیز است.”
فراتر از اقدامات فعالیت کمی ، شرکت کنندگان برای هر دو رویکرد و نتایج ابراز شور و شوق کردند. “من مجبور نیستم دارو مصرف کنم یا دستگاهی بپوشم …
این یکی از مزایای بالقوه توانایی شرکت کنندگان در رعایت مداخله برای دوره های طولانی است.
اورلیچ گفت: “استئوآرتریت ممکن است به معنای مدیریت درد برای ده ها سال قبل از توصیه تعویض مفصل باشد ، به خصوص برای افراد ۳۰ ، ۴۰ یا ۵۰.” گفت “این مداخله می تواند به پر کردن این شکاف درمانی عالی کمک کند.”
قبل از اینکه این مداخله از نظر بالینی مستقر شود ، پیاده روی باید تسهیل شود. تکنیک ضبط حرکت که برای تهیه نسخه اصلی زاویه پا استفاده می شود ، گران و وقت گیر است. محققان در نهایت در یک کلینیک فیزیوتراپی این مداخله تجویز می شوند و ممکن است افراد هنگام پیاده روی در محله های خود تحصیل کنند.
“ما و دیگران با استفاده از سنسورهای تلفن همراه مانند ویدیوی گوشی های هوشمند و” کفش های هوشمند “می توان از فناوری هایی برای شخصی سازی و ارائه این مداخله در یک محیط بالینی استفاده کرد.” گفت برای اینکه عموم مردم به عموم مردم ارائه شوند ، مطالعات آینده این رویکرد مورد نیاز است.