براساس مطالعه منتشر شده در ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۵ ، تقریباً از هر چهار بزرگسال ۶۰ ساله و بالاتر از آنها که در ابتدا گزارش داده بودند ، در طی سه سال قادر به بازگشت به رفاه بهینه بودند. PLOS یکی توسط Mabel Ho و Esme Fuller-Thomson ، دانشگاه تورنتو ، کانادا. این یافته ها اهمیت حفظ سبک زندگی سالم را از طریق اقداماتی مانند حفظ وزن پایدار بدن ، جلوگیری از سیگار کشیدن ، فعال ماندن جسمی ، بهبود خواب و جلوگیری یا مدیریت بیماریهای مزمن برجسته می کند. این مطالعه همچنین نقش سلامت روانشناختی ، عاطفی و اجتماعی را در کیفیت کلی زندگی برجسته می کند.
علاقه فزاینده ای به درک آنچه باعث انعطاف پذیری و بهزیستی طولانی مدت می شود وجود دارد. بسیاری از گزینه های سبک زندگی می توانند بر توانایی حفظ سلامتی و خوشبختی ، که در این تحقیق به عنوان ترکیبی از بهزیستی جسمی ، روانی ، عاطفی ، اجتماعی و شخصی حتی در حضور شرایط مزمن تعریف شده است ، تأثیر بگذارد. با این حال ، تنها تعداد کمی از مطالعات روی آنچه به افراد کمک می کند تا بعد از تجربه سختی ها ، احساس خوبی از بهزیستی را در زندگی خود بازیابی یا به دست آورند.
با استفاده از داده های مطالعه طولی کانادا در مورد پیری ، HO و فولر-تامسون ۸۳۳۲ بزرگسال را که معیارهای بهزیستی بهینه را در ابتدا رعایت نکردند ، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و سه سال بعد با آنها دنبال کردند ، وقتی همه شرکت کنندگان حداقل ۶۰ سال داشتند.
آنها دریافتند که تقریباً یک چهارم از این شرکت کنندگان تا پایان این دوره بهزیستی بهینه را بدست آوردند. کسانی که قبلاً علائم سلامت روانی و عاطفی را در ابتدا نشان می دادند ، تقریباً پنج برابر بیشتر از کسانی که این کار را نکردند ، به بهبودی کامل دست یافتند.
احتمال دستیابی به سعادت نیز در بین پاسخ دهندگانی که جوان تر بودند (زیر ۷۰ سال) ، متاهل و درآمد بالاتر از خط فقر نیز بیشتر بود. نتایج بهتر با فعال بودن جسمی ، سیگار کشیدن ، خواب خوب و جلوگیری از شرایط مزمن مانند چاقی ، دیابت ، آرتروز یا پوکی استخوان مرتبط بود.
از آنجا که همه شهروندان کانادایی و ساکنان دائمی به مراقبت های بهداشتی با بودجه عمومی دسترسی دارند ، محققان خاطرنشان می کنند که این نتایج ممکن است برای کشورهایی که مراقبت های پزشکی به توانایی پرداخت آن بستگی دارد ، صدق نکند. آنها همچنین هشدار می دهند که این یافته ها ممکن است به کشورهای کم درآمد و متوسط نرسد.
اگر تحقیقات آینده مشخص کند که روابط مشاهده شده در مطالعه حاضر علّی است ، سیاست ها و مداخلات که از سلامت جسمی ، روانی ، عاطفی ، اجتماعی و شخصی پشتیبانی می کند ، ممکن است به بزرگسالان مسن کمک کند تا بهزیستی بهینه را بدست آورند. به عنوان مثال ، برنامه ها و خدمات ممکن است برای ترغیب بزرگسالان مسن به رهبری یک سبک زندگی فعال و سالم ، مدیریت شرایط مزمن و جلوگیری از انزوا اجتماعی ارائه شود. به گفته نویسندگان ، این مداخلات ممکن است نقش مهمی در افزایش تاب آوری بزرگسالان مسن داشته و آنها را قادر می سازد تا بهزیستی بهینه را در زندگی بعدی به دست آورند.
مابل هو ، نویسنده اول دکترا از دانشکده فاکتور-ایوانتاش (فایسو) و مؤسسه زندگی در زندگی و پژمرده شدن در دانشگاه و در دانشگاه تورنتو می گوید: “قدرت این تحقیق یادآوری این است که حتی پس از دوره های دشوار ، زندگی بعدی هنوز هم می تواند انجام شود. سلامت خوب مهم است ، اما افراد ، به معنای و شادی در زندگی ما نیز هستند.”
“Esme Fuler-Thomson ، استاد ارشد دانشگاه تورنتو-اینتاش ، می گوید:” این یک فراخوان برای سرمایه گذاری در پیشگیری ، ثبات مالی و پشتیبانی از سلامت در دسترس است ، زیرا اینها نه تنها سیاست های هوشمندانه هستند ، بلکه می توانند مسیر پیری را برای بزرگسالان مسن بهبود بخشند. “