در MIT ، چندین لکه بر روی یک تخته سفید به طور بالقوه می توانند به یک درمان سرطان تبدیل تبدیل شوند.
این سناریو این هفته مواد غذایی و دارویی ایالات متحده است تصویب شده سیستمی برای درمان یک شکل تهاجمی از سرطان مثانه. بیش از یک دهه پیش ، این سیستم به عنوان ایده ای در آزمایشگاه استاد MIT مایکل سیما در موسسه تحقیقات سرطان یکپارچه Koch با تهیه بودجه از مؤسسات ملی بهداشت و مرکز Deshpande MIT آغاز شد.
مطالعات با تعدادی از محققان در MIT آغاز شد ، که توسط رابرت لانگر استاد مؤسسه CIMA و دیوید اچ. کوش تأسیس شد ، تلاشی از جانسون و جانسون ، Taris Biomedical LLC. یک الگوی مانند یک الگوی جدید ، دارویی مانند یک دارو ، که نمایانگر یک الگوی جدید است و نمایانگر یک مشکل پارادایم جدید برای توسعه مفهوم اصلی دستگاه برای تحویل داروی محلی به مثانه است.
دیوید اچ. کوچ ، استاد مهندسی و استاد علوم و مهندسی مواد ، گفت: “ما با Urolists صحبت کردیم و برای دستیابی به یک سری از پارامترهای طراحی ، با درمان های گذشته مشکلات ایجاد می کنیم.” “برخی از معیارهای ما این بود که ارولوژیست ها باید رویه های موجود خود را رعایت کنند. ما می خواستیم ارولوژیست ها بدانند که با سیستم چه کار کنند بدون حتی خواندن دستورالعمل های استفاده. این بلافاصله ظاهر شد.”
تا به امروز ، این سیستم هزاران بار در بیماران استفاده شده است. در یک کار کردن پزشکانی که افراد مبتلا به سرطان مثانه و غیر عضلانی را که در برابر مراقبت های استاندارد مقاوم هستند ، شامل می شوند ، نمی توانند در ۸۲.۴ درصد از بیماران تحت درمان با سیستم ، شواهد سرطان پیدا کنند. بیش از ۵۰ درصد از این بیماران نه ماه پس از درمان هنوز بدون سرطان بودند.
نتایج برای تیم محققانی که در MIT کار می کنند ، بسیار خوشحال کننده است ، که به عنوان بخشی از پایان نامه دکترا ، از جمله لانگر و هیجین لی SM ’04 ، دکترا ’۰۹ توسعه می یابد. و سیما می گوید که بسیاری از افراد بیشتر از کسانی که سالها پیش در هیئت مدیره سفید نگوشند ، مستحق وام هستند.
CIM می گوید: “چنین محصولات دارویی نیاز به تلاش زیادی دارند.” احتمالاً بیش از ۱۰۰۰ نفر درگیر در توسعه و تجاری سازی سیستم هستند: مخترعین MIT ، ارولوژیست ها با آنها مشورت می کنند ، دانشمندان در Taris ، دانشمندان در جانسون و جانسون – و این شامل تمام بیمارانی نمی شود که در تحقیقات بالینی شرکت می کنند.
در اواسط دهه ۲۰۰۰ ، لانگر CIMA را با یک متخصص اورولوژی در بیمارستان کودکان بوستون گره زد و به دنبال یک درمان جدید برای یک بیماری مثانه دردناک معروف به سیستیت بینابینی بود. درمان استاندارد اغلب به تزریق مواد مخدر به مثانه بیمار از طریق سوند نیاز داشت که فقط تسکین موقت را فراهم می کند.
گروهی از محققان از جمله CIMA ؛ لی Hong Linh Ho Duc SM ’05 ، PhD ’09 ؛ گریس کیم دکتری ’۰۸ ؛ و کارن دانیل دکترا ’۰۹ شروع به گفتگو با ارولوژیست ها و افرادی که در مطالعات بالینی شامل درمان مثانه شکست خورده اند ، برای درک اینکه چه اشتباهی رخ داده است. تمام این اطلاعات برای چند هفته به هیئت سفید CIMA رفت. خوشبختانه CIMA “حذف نکنید!”
سیما می گوید: “ما در روند نوشتن همه چیز چیزهای زیادی آموخته ایم.” ما یاد گرفتیم که چه چیزی را بسازیم و از چه چیزی جلوگیری کنیم. “
CIMA با یک مشکل خوب تعریف شده ، کمک مالی از مرکز نوآوری دسکولوژیکی میز MIT دریافت کرد ، که به لی اجازه داد تا به عنوان بخشی از پایان نامه دکتری ، راه حل بهتری را طراحی کند.
یکی از تحولات مهم این گروه استفاده از آلیاژ ویژه بود که به دستگاه “حافظه شکل” می دهد ، به گونه ای که می توان آن را مسطح کرد و از یک سوند به مثانه وارد کرد. سپس چین از تبعید در هنگام ادرار جلوگیری می کند.
طراحی جدید قادر بود به آرامی داروها را برای مدت زمان بسیار طولانی تر از سایر روشها آزاد کند و سپس با استفاده از یک لوله نازک و انعطاف پذیر که معمولاً در ارولوژی به نام سیستوسکوپ استفاده می شود ، برداشته شد. هر دوی آنها برای یافتن Taris Biomedical برای CIMA و Langer ، هم کارآفرینان سریال و هم برای مجوز این فناوری از MIT کافی بودند. لی و سه فارغ التحصیل MIT دیگر به این شرکت پیوستند.
“مایک سیما یک لذت واقعی بود که زندگی بیماران را با دانش آموزان و همکاران ما تغییر داد و گفت:” نمونه ای شگفت انگیز از نحوه شروع تحقیقات در موسسه کوچ با علوم اساسی و مهندسی و چگونگی نتیجه آن منجر به درمان های جدید برای بیماران سرطانی شد. “
تأیید FDA از سیستم برای معالجه برخی از بیماران مبتلا به سرطان مثانه در معرض خطر و غیر تهاجمی به این معنی است که بیماران مبتلا به این بیماری ممکن است گزینه درمانی بهتری داشته باشند. در آینده ، CIMA امیدوار است که این سیستم همچنان برای درمان سایر بیماری ها مورد بررسی قرار گیرد.