مقاومت دارویی سرطان همچنان یکی از بزرگترین چالش ها در درمان سرطان است و پزشکان فوراً به راه های بهتری برای پیشگیری از آن نیاز دارند. اما دانشمندان هنوز به طور کامل فرآیندهای مولکولی را که به تومورها اجازه فرار و بازگشت پس از درمان را می دهد، درک نکرده اند. این امر توسعه استراتژی های جدید را برای توقف مقاومت کند می کند. محققان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو یک استراتژی بقای غیرمنتظره را شناسایی کردهاند که سلولهای سرطانی برای زنده ماندن و رشد مجدد پس از درمان هدفمند از آن استفاده میکنند: آنها آنزیمی را که معمولاً فقط در هنگام مرگ سلولی فعال است، جذب میکنند.
نویسنده ارشد J.D.، Ph.D.، استادیار پوست در دانشکده پزشکی UC San Diego و عضو مرکز سرطان Moores. متیو جی. هانگاور گفت: “این درک ما را از مرگ سلول های سرطانی وارونه می کند.” سلولهای سرطانی که از درمان اولیه دارویی جان سالم به در میبرند، سیگنال مرگ سلولی غیر کشندهای را تجربه میکنند که به جای کشتن سلول، در واقع به رشد مجدد سرطان کمک میکند. اگر این سیگنال مرگ را در این سلولهای زندهمانده مسدود کنیم، به طور بالقوه میتوانیم از بازگشت تومورها در طول درمان جلوگیری کنیم.
بار جهانی سرطان و مقاومت اولیه
سرطان عامل تقریباً یک مورد از هر شش مرگ در سراسر جهان است. بیشتر این مرگها به این دلیل اتفاق میافتند که تومورها ابتدا به درمان پاسخ میدهند، سپس مقاوم میشوند و عود میکنند. به طور معمول، مقاومت در طول ماه ها یا سال ها از طریق جهش های جدید ایجاد می شود، همانطور که باکتری ها به تدریج در برابر آنتی بیوتیک ها مقاومت می کنند. مدیریت این تغییرات جهشی با تعداد محدودی از ترکیبات دارویی موجود دشوار است.
با این حال، مکانیسم تازه شناسایی شده در همان ابتدای مقاومت کار می کند و به جهش های ژنتیکی وابسته نیست. از آنجایی که خیلی زود ظاهر می شود و به تغییرات دائمی در DNA بستگی ندارد، نقطه حمله جدید امیدوارکننده ای برای درمان های آینده است.
آگوست اف. ویلیامز، سرپرست تیم تحقیق و پژوهشگر فوق دکترا در آزمایشگاه هانگاور در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو، گفت: “بیشتر تحقیقات در مورد مقاومت بر جهش های ژنتیکی متمرکز است.” “مطالعه ما نشان می دهد که مکانیسم های رشد مجدد غیر ژنتیکی می توانند خیلی زودتر وارد عمل شوند و با داروها مورد هدف قرار گیرند. این رویکرد می تواند به بیماران کمک کند مدت طولانی تری در دوره بهبودی باقی بمانند و خطر عود را کاهش دهند.”
سلول های پایدار، آنزیم های مرگ و عود تومور
در مطالعه جدید، محققان دریافتند:
- در مدلهای سرطان ملانوما، ریه و سینه، زیرمجموعهای از سلولهای «مداوم» که از درمان جان سالم به در بردند، فعال شدن مداوم و در سطح پایین پروتئینی را نشان دادند که در مرگ سلولی طبیعی نقش دارد و DNA را تجزیه میکند، به نام فاکتور قطعهسازی DNA B (DFFB).
- سطح فعالسازی DFFB برای کشتن این سلولها بسیار پایین بود، اما به اندازهای بالا بود که پاسخ آنها به سیگنالهایی را که به طور معمول رشد آنها را کنترل میکرد، مختل کرد.
- هنگامی که این پروتئین حذف شد، سلولهای سرطانی پایدار خفته باقی ماندند و در طول درمان دارویی دوباره رشد نکردند.
- DFFB در سلولهای طبیعی مورد نیاز نیست، اما برای رشد مجدد سلولهای ساکن سرطان مورد نیاز است. این آن را به یک هدف امیدوارکننده برای درمان های ترکیبی طراحی شده برای طولانی کردن پاسخ به درمان های هدفمند تبدیل می کند.
انتشارات مطالعاتی و پشتیبانی پژوهشی
یافته ها به شرح زیر گزارش شد: زیست شناسی سلولی طبیعت و تا حدی با کمک های مالی وزارت دفاع، مؤسسه ملی بهداشت و انجمن سرطان آمریکا حمایت شد. هانگاور یکی از بنیانگذاران، مشاور و دریافت کننده کمک هزینه تحقیقاتی زیرمجموعه BridgeBio Ferro Therapeutics است.